Trzeci tydzień sierpnia spędziliśmy w towarzystwie Don Renzo oraz włoskiego małżeństwa Giulii i Tommaso, którzy przyjechali na zaproszenie biskupa diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Edwarda Dajczaka, aby wygłosić rekolekcje dla kapłanów i katechetów. Był to czas niezwykle intensywny, wypełniony po brzegi spotkaniami, wykładami, tłumaczeniami, ale też wielkiej radości z bycia razem i opowiadania o sakramencie małżeństwa nie tylko słowami ale też ciałem.
Pierwsze trzy dni Don Renzo spędził w naszej okolicy i zakosztował nieco wypoczynku po długiej podróży. Niedzielna Eucharystia sprawowana u Karmelitów oraz całe popołudnie spędzone w towarzystwie małżonków związanych z Projektem Misterogrande przyniosły wiele radości. Don Renzo zawsze jest zainteresowany małżonkami, ich historią, tego, w jaki sposób Jezus dotyka ich serc w codzienności, jak pielęgnują swoją więź z Oblubieńcem. Jednocześnie zawsze ma w zanadrzu jakieś budujące słowo, które trafia do serc męża i żony i wydobywa z nich to niezwykłe piękno wypływające z łaski sakramentalnej.
W poniedziałek wieczorem udało nam się odwiedzić naszego ks. Marcina w Pobiedziskach i uczestniczyć w Eucharystii w jego parafii. Wzruszający jest widok kapłana z rocznym stażem siedzącego obok innego kapłana, od którego święceń kapłańskich upłynęło aż pięćdziesiąt trzy lata! Dzielenie się wiarą i radością pozwoliło nam zobaczyć kapłaństwo jako coś trwałego i pociągającego ludzi w każdym czasie i miejscu.
Od wtorku już byliśmy w drodze do archidiecezji Koszalińsko - Kołobrzeskiej. Przez kolejne cztery dni odwiedziliśmy cztery miasta: Skrzatusz, Koszalin, Słupsk i Szczecinek. W każdym z tych miejsc witali nas biskupi, proboszczowie miejsca i księża, przeżywający swoje rekolekcje. Tematem przewodnim była relacja sakramentów małżeństwa i Eucharystii. Wykład poranny poprzedzony Adoracją Najświętszego Sakramentu był przeznaczony dla księży z diecezji, a popołudniowy, poprzedzony wspólną Eucharystią, dla katechetów.
Don Renzo wygłosił aż 8 wykładów i w każdym uwypuklił inny szczegół pokazujący ścisłą zależność między jednym a drugim sakramentem. Można powiedzieć, że patrząc na konsekrowaną Hostię i na parę małżeńską patrzymy na "ciało wydane z miłości". W Eucharystii Ciało Jezusa łączy się z naszym ciałem a następnie jesteśmy posłani poza mury kościoła, aby Bóg mógł przez nas kochać każdego człowieka. Nie przestaje nas zachwycać i zadziwiać misja małżonków, którzy są wezwani do rozszerzania Ludu Bożego (KKK 1534).
Obfite cytaty z dokumentów Kościoła (AL 121; SC, 27; FC, 13; LG, 11; GS, 48 i wiele innych), były ubogacane osobistym świadectwem Don Renzo. "Chrystus Zmartwychwstał i żyje pośród nas. Czy wierzycie w to?" - pytał podczas każdego spotkania. Sakrament kapłaństwa i sakrament małżeństwa uszczegóławiają nasz sakrament chrztu, który daje nam tożsamość Dzieci Bożych. "Nie ma większej godności tutaj na ziemi niż być Dzieckiem Bożym" - zapewniał nas Don Renzo. To z łaski chrztu wypływa nasza godność, tożsamość i powołanie życiowe. Powrót do doceniania tego sakramentu jest niejako koniecznością, aby każdy chrześcijanin odkrywał i rozwijał swoją więź oblubieńczą z Jezusem.
W kwestiach praktycznych Don Renzo zachęcał proboszczów i księży do organizowania regularnych adoracji Najświętszego Sakramentu w parafiach a katechetów do regularnego uczestnictwa w adorowaniu. Księży zachęcił do zmiany podejścia w duszpasterstwie: przejścia od masowości w kierunku indywidualnego podejścia i towarzyszeniu parom w ich rozwoju duchowym. Don Renzo również zachęcił księży i katechetów do wiary w sakrament małżeństwa. Wiary w żywą i sakramentalną obecność Jezusa pomiędzy małżonkami.
Cały czas pobytu Don Renzo był dla nas doświadczeniem niezwykłej gościnności i otwartości biskupów i księży z diecezji Koszalińsko - Kołobrzeskiej. Proboszczowie, wikariusze, duszpasterze i wykładowcy z seminarium sprawili, że czuliśmy się jak u siebie w domu. Jesteśmy niezwykle wdzięczni Dobremu Bogu za to doświadczenie. Mamy głęboką nadzieję, że wysiłek Don Renzo przyniesie niezwykłe owoce księżom i katechetom a w rezultacie uczniom i wszystkim parafianom. O to będziemy się modlić przez następne tygodnie i z utęsknieniem wyglądać kolejnego spotkania.
