Po dłuższej przerwie wracamy do formatu dni skupienia. Termin nie był wybrany przypadkowo: bliskie sąsiedztwo uroczystości Narodzenia św. Jana Chrzciciela oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi. W tenże weekend w Rzymie zakończyły się również X Światowe Spotkanie Rodzin. Nasz duszpasterz ksiądz Przemysław Kwiatkowski zaprosił tym razem do siebie i nasze spotkanie odbyło się w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym.

Jakie jest Serce Oblubieńca? Z pewnością pałające gorącą miłością do Oblubienicy. Często myślimy o Bożej miłości do nas, ale chyba o wiele rzadziej o tym, że Nasz Oblubieniec chce tą miłość pogłębiać. Nie wystarczy się przecież zakochać. W małżeństwie każdego dnia poznajemy się coraz lepiej, nasza miłość nabiera głębi, przechodzimy razem przez trudne doświadczenia, więź, która nas łączy jest coraz mocniejsza. Jednak w przypadku Jezusa Oblubieńca często zatrzymujemy się w progu, stawiając tym samym granice Jego miłości, hamując Jego działanie w naszym życiu, ograniczając proces wzajemnego poznawania się. Czas to zmienić, a najpewniejszą drogą do większej bliskości z Oblubieńcem jest ćwiczenie w nas świadomości nieustannej Obecności Boga w naszym życiu.

Rozpoznawanie Boga Trójjedynego w każdym momencie naszego życia jest kluczem. Przykładem, jakim możemy się kierować jest św. Jan Chrzciciel - patron Fundacji Misterogrande. Otóż, ks. Przemek powiedział o Nim tak: żaden z czynów Jana Chrzciciela nie był tak ważny, jak rozpoznanie w Nim Mesjasza, Baranka Bożego. Nawet Jego posty na pustyni ani udzielanie chrztu w Jordanie nie są tak ważne, jak rozpoznanie w Jezusie tego, że jest Synem Bożym, wypełnieniem proroctw Starego Testamentu i Oblubieńcem. Nie na darmo Jan Chrzciciel sam siebie nazwał Przyjacielem Oblubieńca.

To rozpoznawanie Obecności Boga w naszym życiu ma się zacząć już dzisiaj. Nie ma na co czekać. Jan Chrzciciel również nie zwlekał i od razu to ogłosił innym. My też jesteśmy wezwani do patrzenia na nasze życie małżeńskie w taki właśnie sposób, rozwijając w sobie głęboką wiarę, że Bóg przenika wszystko i jest obecny nawet w najtrudniejszym doświadczeniu. On JEST. Jest żywo zainteresowany budowaniem relacji z nami i do nas należy zobaczenie Jego obecności w naszej codzienności.

Na dodatek Bóg jest na tyle pokorny, że ofiarowuje się Nam w Eucharystii ponieważ pragnie tylko jednego: naszego serca. Bóg spragniony wzajemności człowieka to obraz Jezusa Eucharystycznego, wydającego się w nasze ręce każdego dnia. My jako małżonkowie przyjmujemy go do naszych serc i zanosimy Go dalej do wszystkich ludzi, których spotykamy. Mając Go w sobie o wiele łatwiej nam się stać darem dla innych, darem z samego siebie.

"Serce Jezusa dobroci i miłości pełne" - idąc śladem wezwań z Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa odnajdujemy te, które nas najbardziej poruszają. Wezwania opisują dla nas serce Oblubieńca, Jego pragnienie jedności z nami, Jego gotowość do bycia darem dla nas. Kontemplując Ciało Chrystusa w Eucharystii widzimy na własne oczy, dokąd Go doprowadziło ofiarowanie nam Siebie w całości. Nasz sposób ofiarowywanie siebie sobie nawzajem i innym ludziom powinien być naśladowaniem Jego serca, ale też nie jest to proces pozbawiony dozy naszej kreatywności. "Jak to zrobić, aby dawać siebie?" zapytał ks. Przemek wszystkich zgromadzonych małżonków. Odpowiedzi musi udzielić każde małżeństwo indywidualnie, ale jeśli wejdziemy na tą ścieżkę, zapewnił ks. Przemek, okazji do dawania siebie będzie coraz więcej.

Konferencja zakończyła się refleksją, że naśladując Serce Oblubieńca i Niepokalane Serca Maryi, o wiele ważniejsze od tego, co robimy, jest to kim jesteśmy. Zakochani w Jezusie i kochający Go gorąco, poświęcający Mu czas i pozwalający się Mu kochać miłością Oblubieńczą.

Po konferencji w mniejszych grupach podzieliliśmy się tym, co nas poruszyło podczas wykładu. Otrzymaliśmy również konkretne pytania od ks. Przemka, na które staraliśmy się udzielić odpowiedzi. Jedno z nich brzmiało: "Jaki posiadacie w swoim małżeństwie charyzmat, którym możecie podzielić się z innymi?". Mogliśmy podjąć rozważania nad nim podczas Adoracji Najświętszego Sakramentu, która zakończyła dzień skupienia.

Poprzedni Następny

W tym samym czasie rodziny z całego świata również podejmowały refleksję na temat powołania małżeńskiego i zadań, które przed nami stoją. Dużą radością i optymizmem napełnia nas fakt silnego akcentu położonego na sakrament małżeństwa i wezwanie do świętości, które były widoczne podczas tego ważnego spotkania. Aktualne wyzwania niezwykle trafnie podsumowała Gabriella Gambino, podsekretarz watykańskiej Dykasterii ds. Świeckich, Życia i Rodziny:

Przesłaniem, które najbardziej, jak sądzę, leży na sercu Ojcu Świętemu, jest właśnie głoszenie dzisiaj piękna małżeństwa i rodziny. Żyjemy w kontekście społecznym, w którym młodym trudno jest wierzyć w małżeństwo. Mają wokół siebie tak wiele różnych wyzwań, które prowadzą ich na inne drogi. Dlatego potrzebują świadectwa wiarygodnych rodzin, które pokaże im, że życie rodzinne jest odpowiedzią na pragnienie pełni, którą ma w sobie człowiek, a także, że życie rodzinne oparte na małżeństwie chrześcijańskim – a zatem rodzina trwała, mocna i zbudowana na wierze w Pana Boga, obecnego w naszych domach i w naszym życiu – jest piękne i możliwe, nie jest czymś nieosiągalnym. Nie jest abstrakcyjnym ideałem. To właśnie z tego powodu jednym z tematów wybranych na to Światowe Spotkanie Rodzin jest właśnie świętość. Bo przykład świętych rodzin, które przeszły już tą drogą przed nami, pokazuje nam, że można dostrzec znaki obecności Boga w naszym życiu, w naszej codziennej rzeczywistości